راهپیمایی اربعین
دوش در خانه قیل و قالی بود سربسر وجدوشور و حالی بود
حال و احوال جمله عالی بود
و از این رو مرا سئوالی بود
که بپرسم چه می شود اینجا
گفت ما میرویم کرب و بلا
اربعین است و جمله در راهیم. همگی میهمان اللّهیم
عاشق و بی قرار آن شاهیم
از خداوند مسئلت خواهیم
همه سالم به کربلا برسیم.
خدمت شاه سر جدا برسیم
همه داریم رو به کوی حسین.
پر گشوده همه بسوی حسین
دلگرفته است رنگ وبوی حسین بوده در سینه آرزوی حسین
بارالاها چه می شود اینجا.
همه دل داده‌اند بر مولا
پا به راه افتاده.
یاد طفلان شاه افتاده
همه دراشک و آه افتاده.
یاد دست سیاه افتاده
همه در بیعت اند با مولا.
همه یک هیئت اند با مولا
کودکی یاد گاهواره کند.
مادری یاد شیرخواره کند
دختری یاد گوشواره کند.
وسوی عمه اش اشاره کند
غرق اندوه و آه می گذرند.
چشم گریان ز راه می گذرد
یاد سر نیزه ها و سر هایند.
یاد افتادن قمر هایند
یاد جنگیدن پسر هایند .
لاله گون پیکر پدر هایند
هر کسی نزد خویش می گرید. نوحه خوان و پریش می گرید
یاد زینب که مادری کرده .
در حقیقت برادری کرده
کودکان را چه یاوری کرده .
با برادر. برابری کرده
شیر غران کاروان زینب .
سپر چوبِ خیزران زینب.
میرسد ناله اش به گوش از دور.
یا اخا یا اخا بگوش از دور .
در تب و تاب و در خروش از دور
. رفته از هوش گوییا زینب
رفته از هوش گو ئیا‌زینب
م.ح.رضائی
درباره این سایت